Stari Kelti su 1. novembar slavili kao početak nove godine, a proslava je bila posveæena bogu Sunca, ali i gospodaru smrti (Samhainu). Verovali su da za punog meseca, a najčešæe noæ pre dana mrtvih, mrtvi napuštaju svoje grobove, pa nakratko opet dolaze na Zemlju i poseæuju svoje domove, zbog toga su se živi, prestrašeni moguænošæu sustreta s mrtvima, prekrivali zastrašujuæim maskama i stvarali veliku buku. Dolaskom Rimljana, noæ mrtvih dobja stalni datum, a te noæi prema starom rimskom verovanju, crni bog lova Samain preuzima vlast nad svetom, ubija srndaæa (boga Sunca), a boginju vegetacije odvodi u podzemlje, gde ona do proleæa bdije nad mirujuæim semenkama, usnulim životinjama i dušama mrtvih. U toj noæi su se simbolično gasile sve vatre u ognjištima, verovalo se da mrtvi posljednji put dolaze na ovaj svet, pa su jedni na pragovima svojih kuæa ostavljali hranu, a drugi su postavljali izdubljene repe, ili krompir s upaljenom sveæom, kako bi grešne duše uplašili, a dobre pronašle put kuæi. Bundeva je tek u XVI veku postala popularna za dubljenje najpre u Americi, a zatim i u ostatku sveta...
